Sonata o niezapominajce-Santa Montefiore

Miłość potrafi wyryć w naszym sercu trwały ślad. Pozostawić wspomnienia i żar, który tlić się będzie, nawet gdyby zasypać go ogromem popiołu. Audrey zaznała żaru miłości. Dziewczyna wychowywała się w Argentynie w zamożnej brytyjskiej rodzinie. Całe swoje życie marzyła o romantycznej miłości, nawet nie przypuszczała, że zazna uczucia równie mocnego, co wychodzącego poza konwenanse, w jakich przyszło jej żyć. Louis, młody i niezwykle wrażliwy pianista zdobył jej serce. Skomponował specjalnie dla ukochanej utwór, który nazwał sonata do niezapominajki. Młodzi utrzymują swój związek w tajemnicy przed światem, jednak rozdziela ich rodzinna tragedia.

Audrey nie chcąc dokładać kłopotów rodzicom, porzuca romantyczne uniesienia i zgadza się na małżeństwo ze starszym bratem ukochanego, Cecilem, który bardziej pasuje do wyobrażenia rodziny. Kobieta zazna wiele szczęścia u boku męża i córek, chowając żar przeszłych uczuć głęboko na dnie serca. Jednak czy to szczęście jest prawdziwe, gdy w duszy wciąż wybrzmiewa melodia sonaty o niezapominajce? A może los da jej kolejną szansę na wybór?

Sonata o niezapominajce

Muzyka, zakazane uczucie i związek, który stanowi bezpieczniejsze wyjście. Szereg decyzji nie sprawił, że Audrey nie zaznała szczęścia u boku statecznego Cecila. Macierzyństwo stało się podstawą jej szczęścia. Kobieta wciąż jednak pamiętała o porywach serca i wygrywanej melodii. Buenos Aires staje się areną niezwykle gorących wydarzeń. Autorka przepięknie ubrała w słowa emocje, miejsca i dramatyzm wyboru między sercem a rozumem. Piękny i niezwykle poetycki język maluje w naszej wyobraźni niesamowite obrazy. Poczucie połączenia z ludźmi i miejscem nie opuszcza czytelnika aż do samego końca. Do tego ten klimat. Magiczny, nostalgiczny i przepełniony melodią serc. Choć fabuła jest niezwykle przemyślana, a losy rodziny dość zawiłe, nie odczujemy znużenia lekturą, wręcz przeciwnie, płynnie poznamy każdy jej zakamarek, tajemnice i nutę, która niejednokrotnie wybrzmieć może fałszywie.

Wśród bohaterów

Sonata o niezapominajce to kunszt, jeśli chodzi o kreacje postaci. Każda z nich jest pełna prawd, głębi i emocji, które odkrywamy niespiesznie, warstwa po warstwie. Nic nie będzie dane nam od razu, a wczytywanie się w każdy wers da ogromne pokłady czytelniczej przyjemności. Wyraziści, prawdziwi i jakże nieidealni. Podejmują złe decyzje, dają się porwać codzienności, ukrywają prawdziwe emocje pod płaszczem pozornie bezpiecznych kroków. Audrey zmienia się, tworzy świat pełen miłości i szczęścia, ale wciąż ma świadomość, jak niekompletna jest jej historia. Sonata o niezapominajce gra w jej duszy, a czytelnik chłonie każdą jej nutę. Co da jej los? Osobiście jednak zaintrygowała mnie postać Louisa, pianisty i mężczyzny, którym stał się z biegiem lat.

Podsumowanie

Nie wiem jak, ale autorce zawsze udaje się ukazać miłość, magię i muzykę w tak piękny i pozbawiony nadmiaru lukru sposób. Sonata o niezapominajce ukołysze cię w rytm delikatnej melodii, pierwszej miłości i argentyńskiego tanga, które nadaje każdej okruszynie tej historii niespotykanej głębi. Nietuzinkowi bohaterowie, magiczna fabuła i obrazy tkane słowem tak sugestywnym, że wyobraźnia mogła się w nich zatapiać bez końca. To piękna i realna powieść, która, choć opowiada o innych czasach i miejscu globu, zachwyca i trafia wprost do duszy każdej romantycznej czytelniczki. Jednakowoż nie tylko wielbicielki uroczych romansów odnajdą urok tejże powieści. Sonata o niezapominajce to historia o miłości, szukaniu siebie i wyborach, które nie zawsze odzwierciedlają nasze pragnienia. Plastyczna, wciągająca i jakże barwna opowieść idealna na jesienne i zimowe wieczory.

Ocena: