Kropla magii-Oliwia Tybulewicz [Recenzja Patronacka] -

Czas to tylko jeden z elementów naszego życia, niewidoczny, a jednak jakże cenny. Bardzo często ucieka nam przez palce i jest niedocenianym puzzlem w skomplikowanej całości. Zaczynasz dostrzegać jego wartość, gdy nie zostaje ci już zbyt wiele. Jednak cofnijmy się o krok. Do wydarzeń tak świeżych, że wciąż powinien unosić się w powietrzu zapach przygody. Wioletta niezmiennie pracuje w Lunie, barze, do którego trafić mogą tylko istoty nadprzyrodzone i ci śmiertelnicy, których wiara jest równa odwadze i niekiedy ciekawości. Dni mijają, a praca pochłania ją bez reszty. Tylko coś tu nie gra. Niby pub i jego pracownicy wciąż są ci sami. Jedni szykują się do wyborów, inni do czegoś w rodzaju studenckich juwenaliów. Wioletta jednak odczuwa dziwną pustkę. Czegoś jej brakuje, a każde wydarzenie upewnia ją tylko w tym przekonaniu. Kto pomoże odkryć, co właściwie się stało?

Przypadkowe zdarzenia w chatce wiedźmy Zenobii tylko rozpoczną lawinę zdarzeń, których Wioletta nie będzie chciała zatrzymać. Co jest prawdą? Kto jest miłością jej życia? Zanim młoda kelnerka pozna odpowiedzi na te pytania, wplącze się w masę kłopotów, bo czy da się inaczej, pracując w tak specyficznym miejscu, jakim okazał się pub Luna?

Kropla magii

Mogłabym rzec, że kropla po kropli coraz mocniej zakochiwałam się w piórze Oliwii Tybulewicz, jednak byłoby to ogromne niepowodzenie, bowiem mi starczyło jedno spotkanie z Wiolettą i jej przyjaciółmi, by się zakochać. Reszta to już prosta droga do uzależnienia. Autorka od początku urzekła mnie lekkością pióra i ciekawym pomysłem na fabułę, gdzie główna bohaterka nie jest nadprzyrodzoną postacią, ba nawet nie ma żadnych ukrytych mocy czy zdolności. Jej prostota i naturalność od razu skupiają całą uwagę czytelnika, który szybko łapie się na tym, że chce więcej przygód tej zabawnej i jakże barwnej kelnerki. Nie inaczej jest teraz. Kropla magii czaruje od pierwszych słów, ale miłośnik serii od razu wychwyci niuanse w fabule i odczuwać będzie na zmianę ekscytacje, strach i złość. Bo jak to można tak trzymać w napięciu i grać na uczuciach biednej mnie…znaczy Wioletty.

Powieściopisarka nie tylko nieźle namieszała w losach bohaterów, ale i ukazała głębszą sferę ich życia. Dała nam więcej wampirzych potyczek o władzę, studenckich wybryków z różdżką w ręku i marudzenia Zenobii. Dodatkowo w Lunie nigdy nie jest nudno, a gdy dołożymy do tego magiczne lustro, wybory i elfa, który ofiaruje nam swoje życie, może być tylko lepiej. Kropla magii to cała masa śmiechu, stresu i miłości. Czysto uzależniająca mieszanka, którą czyta się stanowczo za szybko.

Wśród Bohaterów

Myślałam, że już nic mnie nie zaskoczy, ale Oliwii się to udało ponownie. Każda z postaci, choć już mi znana, odkryła przede mną zupełnie inne oblicze. Świat magiczny i rzeczywisty idealnie się przenikają, a wizja tego, jak mogą nas postrzegać magiczni, jest niezwykle zabawna i wciągająca. Do tego genialnie dopasowały się wzmianki choćby o 5G i Luna oczami informatyka. Poczułam się, jakbym na nowo odkrywała dobrze mi znane miejsce, tylko ciut poprzestawiane. Podróż przez zawiłości fabuły była ciekawym przeżyciem i absolutnie wciąż mi mało. Może tak kolejna powieść i pełnowartościowa historia Czarusia, Karela a może Zenobii. No właśnie, to świadczy tylko o tym, że każda z postaci jest pełnowymiarowa, intrygująca i okrytą tajemnicą, którą chce się poznać.

Podsumowanie

Oliwia Tybulewicz pisze lekko i przyjemnie, a cały cykl zasługuje na poznanie. To pełna humoru, magii i normalności opowieść o dziewczynie, której codzienność, choć wypełniona czarami wciąż niewiele różni się od naszej. Kropla magii to przestroga, by dbać o każdą chwilę w życiu i nie poddawać się. Wszak każdą przeszkodę można ominąć lub ostatecznie prosić o pomoc Zenobie, choć to drugie jest niezwykle ryzykowne. Kto wie, jaki będzie miała humor. Czy polecam? Całym sercem, bo tak luźnej, przyjemnej i przemyślanej fabularnie serii nie wolno przegapić.

Ocena: