Zepsute laleczki-Ker Dukey, K. Webster - Marta wśród książek

A gdyby tak znieść granice smaku, przesunąć te dotyczące strachu i na nowo rozdać karty w historii, która powinna zakończyć się zupełnie inaczej? Czy ktoś zepsuty do szpiku kości jest w stanie prawdziwie pokochać? Może w morderczym umyśle nie istnieje miłość, strach i jakiekolwiek granice, a nasze czyny są wynikiem tego, jak zostaliśmy wychowani, co przeżyliśmy lub kto nami kieruje? Benny poczuł smak zdrady i stracił swoją laleczkę, Bethany. Teraz jedynym celem mężczyzny jest odnalezienie tego, kto zniszczył jego idealny świat i odzyskanie własności. Nie będzie w stanie dokonać tego w pojedynkę, a proszenie o pomoc nie pasuje do oprawcy, prawda? Kat czy ofiara? Zepsute laleczki w zaskakujący sposób zmieniają to ostatnie rozdanie kart.

Zepsute laleczki

Benny i jego historia, krążą mi w żyłach od dawna. To jedna z tych serii, których wcale nie chcesz pamiętać, jednak nie przez złe wykonanie, a przemoc i przesuwanie granic dobrego smaku. Każdy z poprzednich tomów wciągał, odurzał i intrygował. Styl autorek na przestrzeni serii mocno ewoluował, stał się o wiele mroczniejszy, bezkompromisowy i przerażał realnością. Nie inaczej było w przypadku finału, który całkowicie rozwalił system. Już przetasowania w tomie trzecim zaczęły odsłaniać przed nami ukrytą ścieżkę, inną drogę do celu. Nagle wróg zaczynał zmieniać się na naszych oczach, a sympatie, którymi zdarzało nam się kogoś obdarzyć, nagle traciły wartość. To uczucie zagubienia, bezsensu kiełkowało w mej głowie i próbowało podważyć wszystko, co wiem. Mocne i przerażające zarazem. Autorkom udało się zamieszać mi w głowie, przesunąć granice strachu i obrzydzenia, a także wprowadzić w stan osłupienia.

Wśród bohaterów

Po lekturze wszystkich tomów zyskałam pewność, że fabuła tej serii nie zasługuje na streszczenie. Nie wiele można powiedzieć o kreacji postaci, by nie nakreślić potencjalnym czytelnikom, czego mogą się spodziewać tym razem. Pamiętać należy o mroku, brutalności i braku jakichkolwiek granic, które mogłyby ograniczać pisarki w tworzeniu tejże opowieści. To nie jest historia dla wszystkich. Nie każdy zrozumie tak gęstą warstwę szaleństwa, bólu i brutalności połączonych z normalnym życiem, rodziną i miłością. Zepsute laleczki to słusznie najbardziej popaprana część serii. Wciągają, brutalnie obdzierają z resztki niewinności i pozostawiają z pustką w głowie. Nikt nie jest tym, kim był do tej pory. Benjamin się zmienia, podobnie jak reszta, tylko czy wszyscy na lepsze. Kto jest katem, kto ofiarą, a kto szybko przewraca strony i nie dowierza w to, co się stało? Jest moc.

Podsumowanie

Gdy słyszysz nazwiska tego duetu, wiesz, że historie spod ich pióra nie będą lekturą przyjemną i cukierkową. Daleko im też do powieści, których nić fabularna zaskakuje i fascynuje mrokiem. To połączenie najgorszych koszmarów, chorych uczuć i siły, która nie pozwala odwrócić głowy w kluczowych momentach. Mocna, brutalna i pełna krwi historia o magnetycznych właściwościach. Popaprana w wielu aspektach, a wciąż intrygująca i niebezpiecznie dobra. To z pewnością zasługa wciąż poprawiających się umiejętności obu pań. Skutecznie łamią zasady i niszczą tematy tabu, równocześnie nie pozwalając sobie na ocenianie, piętnowanie kogokolwiek, dopóki nie dopełnią swojej historii.

Zepsute laleczki podobnie jak reszta serii nie są dla każdego. Nie wszystkich przekonają, wielu zaintrygują, a niektórych zniesmaczą. Sam musisz zdecydować, w której grupie się znaleźć. Dla mnie warte czasu chociażby ze względu na warsztat autorek i ich lekkie pióra. Miłośnicy mrocznych, brutalnych i obdartych z granic historii będą zachwyceni serią, a czy jej finałem? Szaleństwo, obsesja i radość czerpana z krzywdy innych zostaną wywrócone do góry nogami. Szok i niedowierzanie gwarantowane.

Ocena: