Pokonanie choroby to początek całkiem nowej drogi, która niestety nie staje się prostsza od tej, którą zostawiamy za sobą. Dopiero wtedy rozpoczyna się walka z samym sobą o szczęście i choć skrawki wiary, że to już za nami. Victoria w oczach innych jest już zdrowa, sama jednak wciąż czuje nieprzemożną siłę, która zmusza ją do kontroli tego co je, powinna zjadać i zjada dla innych. Anoreksja wciąż tkwi w niej głęboko, jednak dziewczyna chce dla swojej mamy na nowo odbudować swoje życie.

Kolejnym krokiem na tej drodze, jest samodzielność, a nic lepiej nie sprawdza się w tej sprawie, niż studia. To wtedy ona powoli zakrada się do jej umysłu na nowo. Cicho podszeptuje, podstawia nogę pewności siebie i chce zniszczyć ją po raz kolejny. Gdy z dnia na dzień walka staje się coraz trudniejsza, w życiu dziewczyny pojawia się ktoś, komu będzie na niej zależeć i będzie chciał za wszelką cenę wygrać to starcie. Czy los wyciągnie do niej rękę na czas?

Leć, Motylku!

Dominika Smoleń to autorka młodego pokolenia, która umiejętnie włada piórem, odnajdując się w różnych gatunkach. Cechuje się ciekawymi zwrotami akcji i świetnie wykreowanymi postaciami. Bardzo często w swych książkach porusza temat chorób i zawsze z wyczuciem porusza się w danym obszarze. Nie inaczej jest w przypadku historii Victorii, bohaterki powieści Leć, Motylku! Autorka na przykładzie młodej dziewczyny ukazuje kilka etapów anoreksji, tego, jak podstępnie rozwija swoje macki i ukrywa się pod pozornym zdrowiem. Fabuła nie jest tylko walką, gdyż autorce udało się upleść ze słów historię głęboką, wiarygodną i poruszającą, którą każdy może odebrać inaczej. Taką, która może być twoim udziałem, lub dotykać tej dziewczyny spotykanej codziennie w drodze na uczelnie, czy do pracy.

To właśnie realizm i emocje sprawiają, że Leć, Motylku! jest najlepszą z dotychczasowych powieści spisanych piórem autorki. Opowieść ta zmusza nas do refleksji, skupienia się na drugim dnie tej pozornie prostej historii młodej dziewczyny. Od pierwszych stron wciąga nas wir początkowo niespiesznych zdarzeń i nie wypuszcza z macek emocji do samego końca. Trudna tematyka mogła okazać się grząskim gruntem, ale autorce udało się podejść do tematu ze smakiem. Czuć, że wie, o czym pisze.

Bohaterowie

To właśnie kreacja postaci wywiera największe wrażenie podczas lektury. To, z jaką łatwością jesteśmy w stanie wczuć się w życie bohaterki, jej decyzje, lęki i pragnienia. Nie jesteśmy obserwatorami, a wręcz stajemy się częścią walki o zdrowie, życie i siebie. Postać Viktorii pokazuje, jak zdradliwą chorobą jest anoreksja i czego tak naprawdę potrzeba choremu. Leć, Motylku jest opowieścią o walce z demonami, z własnym umysłem i ze światem, który nie zawsze usłyszy twój krzyk. Choć całość najbardziej skupia się na głównej postaci, to i o drugoplanowych autorka nie zapomniała. Każdy z nich wyróżnia się charakterem, wnosi do tej historii swój element układanki. Bardzo obawiałam się rysu psychologicznego Viktorii, tego, jak zostanie przedstawiona jej walka z wewnętrznym wrogiem, ale trzeba przyznać autorce, że całkowicie kupiła mnie tą wersją i sprawiła, że wciąż chce powracać do tej historii.

Podsumowanie

Mogłabym pisać tysiące słów, a i tak nie będę w stanie przekazać wam wszystkich plusów tej opowieści. Leć, Motylku! pokazuje, jak wiele zależy od nas samych i wsparcia, jakie może pojawić się znikąd. Przypadek, przemyślana decyzja, a może lata walki. Nie ważne co skłania cię do podjęcia wyzwania, ważne jest, by dać sobie na nie szansę. Jestem zachwycona pomysłem na fabułę, wykonaniem i lekkością, którą należy podkreślić pomimo ciężaru, jakim jest temat choroby. Urzekła mnie prawda bijąca z emocji, czynów i błędów, które wszak każdy z nas popełnia. Znajdziecie tu słabości i siłę, lęki i przezwyciężanie barier, nadzieje i beznadzieje. To niesamowite jak wiele treści i przekazu można zawrzeć na niecałych 300 stronach. Leć, Motylku! to historia, którą warto poznać.

Ocena: