Na lodzie-Małgorzata Falkowska

Krew, pot i łzy. To one są najczęstszymi sprzymierzeńcami w drodze do osiągnięcia założonych celów. We wszystkim jednak należy stosować umiar i nie pozwolić na zatracenie się, nawet jeśli pozornie tylko dążenie do wyników daje nam satysfakcje. Świat nawet misternie utkany może runąć w posadach.

Lena całe życie spędziła na lodzie. Treningi, szlifowanie umiejętności kosztem normalnego życia, posiadania przyjaciół czy innych pasji, to codzienność znana wielu sportowcom. Ciężka praca ma w końcu przynieść wymierny skutek, którym jest kwalifikacja na igrzyska olimpijskie, w parze z Jackiem, partnerem na lodzie i w życiu. Młodzi łyżwiarze wiedzą, że przed nimi jest niezwykła szansa. Dość szybko los weryfikuje ich plany. Podczas jednego z treningów Jacek zrzuca Lenę wprost na lód, czego skutkiem jest poważna kontuzja dziewczyny i pogrzebanie jej marzeń o medalu.

Świat Leny do tej pory kręcił się wokół sportu, a teraz została na lodzie. Jej miejsce dość szybko zostaje zapełnione, a ona może tylko pomóc w treningach i nauce układu, który do niedawna miał być jej. Dziewczyna nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, nie pomaga też Jacek. Ich związek opierał się na wspólnych treningach i seksie pomiędzy nimi. Lena trafia na terapię, która ma pomóc jej w uporaniu się z nadmiarem emocji. Tak poznaje Lukiego, którego historia niezwykle przypomina jej losy. Hokeista bez przyszłości w sporcie i łyżwiarka ze złamanymi marzeniami. Co, oprócz lodu może łączyć tę dwójkę?

Małgorzatę Falkowska zna niemal każdy. To autorka, która potrafi odnaleźć się w niemalże każdym gatunku, a jej historię kradną tysiące czytelniczych serc. Czy Na lodzie sprawia, że chce się więcej?

Trzeba przyznać, że historia niemal natychmiast porywa czytelnika w wir wszechobecnej miłości do sportu, łyżew i lodu. Od dziecka uwielbiałam patrzeć na wyczyny łyżwiarzy, ich skomplikowane układy i piękne stroje. Bałam się, że w powieści zabraknie tej nutki szaleństwa, strachu i piękna, jakimi można śmiało opisać łyżwiarstwo figurowe. Lena kupiła mnie realnością i zagubieniem, które nie opuszczało jej bardzo długo po tym, jak jej świat legł w gruzach. Czytelnik jest w stanie odczuć ból, smak rozczarowania i ciężar przyglądania się wyczynom swojej następczyni.

Autorka skupiła się na odwzorowaniu środowiska sportowego. Pokazała jak trudne i pełne wyrzeczeń jest życie zawodników. Lena to przykład osoby, która poświęciła wszystko dla kariery, która jest niezwykle krucha i kapryśna. Jej los może stać się przestrogą dla tych, którzy przedkładają wyniki nad przyjaźń, miłość i pasję. Na lodzie to nie tylko Lena. Jej losy skrzyżują się ze światem Lukiego, który ma za sobą podobne przeżycia, jednak stara się pomóc innym. Wzajemne wsparcie i naturalnie rozwijająca się relacja pozwolą pomyśleć o leczeniu ran, jakich doznali.

Sport, cel, trening, zwycięstwo?

Kreacja postaci w Na lodzie jest poprawna i porywająca. W każdym można odnaleźć ziarenko prawdy, czyli element potwierdzający ich uczucia, kruchość, pasję i ból po jej odebraniu. Nie wszystkich polubiłam, z nie wszystkimi się zgadzałam, jednak każdy z nich wiele wniósł do powieści i sprawił, że nabrała głębi. Trudne środowisko, nastawieni na wyniki i nagrody najbliżsi i poszukiwanie siebie w obliczu wygaśnięcia planu A.

Powieściopisarka uchwyciła cały wachlarz emocji. Smutek, żal, zagubienie czy chociażby rozczarowanie. To wszystko odczuwa człowiek, który musiał zderzyć się z rzeczywistością poza światem, który znał i pielęgnował. To też opowieść o nadziei i wsparciu, którego potrzebujemy w kryzysie, ale i na co dzień. Małgorzata Falkowska stworzyła powieść, w którą jestem w stanie uwierzyć. W przyjaźń, w siłę pasji i w ból, który może odmienić nasz los.

Na lodzie zabierze nas w niezwykłą podróż. Napisana lekko i z wyczuciem, świetnie odwzorowuje ludzkie emocje i miłości. Styl i kreacja postaci, narracja i dialogi. Niemal każdy element nie tylko sam prezentuje się dobrze, ale i dopełnia opowieść, którą warto poznać.