Pozerka-J. Harrow

Życie to zabawna, mała i niezwykle sprytna larwa, która nie tylko zmusza nas do robienia z siebie idiotów, gdy to niby przypadkiem wychodzimy na ofiary losu, ale i sprawia, że popełniamy masę błędów. Jednak największym osiągnięciem dla naszej prozy życia jest moment, w którym zakładamy swoją maskę. Pozujemy do fotografii ze sztucznym uśmiechem. To łatwiejsze niż kolejny raz dać się złapać uczuciom w sidła.

Magda jest atrakcyjną, pełną życia i pomysłów młodą kobietą, która na co dzień zasila szeregi grafików komputerowych. W wolnych chwilach dorabia sobie do pensji i choć sposób zasilenia domowego budżetu może się wydawać specyficzny, to w pełni pokrywa się z jedną z jej życiowych zasad. Kobieta ma za sobą szereg złych doświadczeń z facetami, które skutecznie niwelują wszelkie przejawy uczuć.

Chłodne podejście do spraw damsko-męskich i bezduszne kokietowanie to jej sposób na przetrwanie w tym świecie. Nie angażuje się w związki, celując raczej w facetów, dla których seks zakończony hojnością nie jest niczym złym. To jednak tylko poza, która ma za zadanie zakryć jej słabości. Tak, ona, jak każdy je posiada i chce je skryć jak najgłębiej. Czy przypadkowe spotkanie jest w stanie zmienić jej zasady?

Marysia pomimo swojego młodego wieku sporo przeszła. Odwzajemnione uczucie do Dawida zaowocowało szybkim zajściem w ciążę. Jej rodzice nie stają na wysokości zadania, w przeciwieństwie rodziców chłopaka, którzy starają się, by młodzi prowadzili normalne życie. Ślub, wyjazd męża na studia, choroba babci, śmierć mamy. Sporo jak na tak krótkie życie. Co tak właściwie łączy Magdę i Marysię?

To już druga powieść spod pióra autorki, którą mogłam poznać w ostatnim czasie. Czym skusiła mnie Pozerka?

Po przeczytaniu tej powieści mogę stwierdzić, że autorka słucha wszelkich rad i bardzo szkoli swój warsztat. Pozerka to świetny styl, lekkość i emocje. Nie brakuje trudnych tematów, jednak są one potraktowane z należytą uwagą. Fabuła jest świeża i logiczna, a bohaterowie…cóż oni radzą sobie w tym wszystkim chyba najlepiej. Autorka zadbała o realność każdego z nich, dzięki temu mamy okazje zaprzyjaźnić się z nimi i śledzić ich zagmatwane losy. Na największą uwagę zasługuje postać Magdy, wywołuje ona sporo emocji, a jej sposób kamuflażu rozbudza ciekawość.

Czytelnik może krok po kroku poznawać jej prawdziwe ja, próbować rozgryźć to, co skrywa się we wnętrzu za maską chłodu i materialnej otoczki. Spotkanie Roberta sporo w jej życiu namiesza, ale czy na tyle, by skruszyć tak skrzętnie budowany mur? Gdy już zaprzyjaźnicie się z Magdą i jej stylem bycia, czeka na was Marysia. Jej życie stanowi splot wielu cierpień, od ciągłej kontroli do ciąży i szybkiego zamążpójścia. Nie zdradzę jednak, co łączy obie części.

Warstwa po warstwie

Pozerka to swoista cebula, mająca mnóstwo skrytych ścieżek, które czytelnik poznaje z przyjemnością i zaciekawieniem. Różnorodność bohaterów widoczna jest niemalże na każdym kroku. Ich losy mieszają się i przeplatają w intrygujący sposób. Autorka zadbała, by ukryte znaczenia i przekaz powieści pojawiały się stopniowo. Czytelnik zostaje wciągnięty do świata, w którym przyjaźń wznosi się ponad własne korzyści, miłość odnajduje swoje miejsce w dwóch jakże różnych sercach. Są też upadki, których doświadcza każdy z nas, stanowiące naukę dla nas i naszych bliskich.

Zaskoczenie, radość, złość, można by tak wypisywać godzinami. Pozerka to wulkan emocji, życiowych rozterek i nie oczywistości. Jedni dają się lubić od początku, inni tracą w naszych oczach gdzieś po drodze. Jak w realnym życiu, każda z tych osób sprawia, że chowamy siebie gdzieś głęboko w obawie przed bólem i rozczarowaniem. Czy jestem rozczarowana? Absolutnie nie. Dostałam książkę napisaną w świetnym, lekkim stylu, z różnorodnym przekrojem bohaterów, który skrada serce i wywołuje wściekłość. Zakochałam się w sposobie przekazu treści skrytej między wierszami, w znakomitej kreacji psychologicznej postaci i w Buni, bez której Pozerka nie byłaby taka sama.

Humor, emocje i sporo zwrotów akcji skrywa się w jednej powieści, którą warto poznać w swoim tempie i na własnych zasadach. Polecam zarówno miłośniczką powieści obyczajowych, jak i tym lubiącym powieści nieoczywiste. Ja z utęsknieniem czekam na kolejne odsłony twórczości autorki.