Obca miłość-Katarzyna Grabowska

Zaufanie to podbudowa każdej relacji. Łatwo je utracić, a odbudowa musi być wolą obu stron. Czy da się przewidzieć, komu nie należy ufać? Jak odnaleźć się w gąszczu tych wszystkich emocji, na których otwarcie się jest trudne? To może cię zniszczyć lub pokazać nową, piękną drogę ku przyszłości.

Weronika dość szybko straciła rodziców, a opiekę nad nią sprawował jej dziadek. Sielskie i jakże beztroskie dzieciństwo na wsi z biegiem lat zaczęło dziewczynie doskwierać. Dziadek zaczął naciskać na konkretny kierunek studiów, który ułatwiłby przejęcie Weronice jego firmy. Ona czuła jednak, że to nie to, czym chce zajmować się w swoim życiu. Wyjazd na wybraną uczelnię miał być sposobem na podążanie własną ścieżką, jednak stał się powodem coraz rzadszych wizyt na wsi.

Wnuczka oddaliła się od dziadka, zaczęła studia, zdobyła przyjaciółkę, którą była jej współlokatorka. Wiadomość o śmierci dziadka spadła na nią jak grom z jasnego nieba. Ogromny ból po stracie ostatniego członka rodziny nie był łatwy do zniesienia, jednak przy jej boku dzielnie trwała Milena. Wspierała dobrym słowem, pomagała w załatwianiu formalności i przypominała o lekach uspokajających. Powrót na wieś, list od dziadka zawierający masę tajemnic i zagadek oraz zasłyszana rozmowa, są siłą sprawczą do ucieczki. Komu ufać, gdy nawet przyjaciele coś ukrywają? Jak zginął dziadek? Czy obcokrajowiec poznany przypadkiem, może okazać się jedynym wybawieniem?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Katarzyny Grabowskiej. Już długo chciałam sięgnąć po jej poprzednią serię, ale gdy Obca miłość pojawiła się w propozycjach, postanowiłam zacząć tę przygodę od niej właśnie. Czy było to udane spotkanie?

Obca miłość to powieść zaskakująca. Łączy w sobie zarówno wątek romansu, dobrej obyczajówki, jak i kryminału. W każdym elemencie można by się pokusić o wytknięcie niedociągnięć, ale i podkreślenie elementów niemal perfekcyjnie skrojonych na miarę tejże historii. Katarzyna Grabowska zabiera nas w podróż pełną tajemnic, niedopowiedzeń i różnic kulturowo-religijnych. Weronice przyjdzie zmierzyć się ze śmiercią dziadka, zdradą czyhającą dookoła niej i miłością, pełną niepewności i kiełkującego zaufania.

Fabuła niesie nas wprost do finału, po drodze ukazując nam świat tak realny i prosty w swojej prawdziwości, że nie musimy starać się mocno, wyobrażając sobie poszczególne postaci, czy wydarzenia. Autorka zadbała zarówno o miłosną nutę, choć niecodzienną i podszytą tyloma obawami, jak i o kryminalną zagadkę. To tajemnice listu dziadka, jego śmierć i podanie w wątpliwość szczerości wielu ludzi z otoczenia nadaje powieści smaku.

Obca miłość…

Nie mogę i nie chce zdradzać zbyt dużo z wątku znajomości Weroniki i Jusufa. Musicie sami przejść przez drogę od lekkiego dystansu spowodowanego pochodzeniem i religią, aż do akceptacji różnić, które przecież nie znikną. Autorka ciekawie opisała postać Syryjczyka i tego, jak na obecność ludzi innego wyznania reagują miejscowi. Nic nie jest czarno-białe i tu powieściopisarka postawiła na realizm, dzięki któremu poznajemy zarówno złe zachowania, jak i dobre. Podobnie sprawa ma się z pozostałymi postaciami.

Tak jak Weroniką, tak i nami targają wątpliwości. Razem z nią krok po kroku zmierzamy ku prawdzie, szukając szczęścia i przystani, w której czeka na nas zaufanie i brak tajemnic. Obca miłość to pierwszy tom serii, który naznacza nam szlak historii, rysuje podstawowe sylwetki postaci i zasiewa ziarno ciekawości. Lektura nasuwa nam masę pytań i powoli kształtuje sympatie i antypatie, które być może okażą się błędne. Nic w tym złego, wszak mylić się jest rzeczą ludzką.

Podsumowanie

Obca miłość to powieść początek. Nasuwa masę pytań, wprowadza nas w szkielet historii i pozwala obrać pierwszą ze ścieżek, którą będziemy podążać. Czy ostatnią? Tego nie wiem. Mnie zaskoczyła lekkość tej opowieści i realizm postaci. Odczuwałam całą gamę emocji, dobrych i tych mniej pożądanych. Żyłam historią, która jest dobra i warta polecania. Na szczęście nie wszystkim przypadnie do gustu. Tak, dobrze widzicie. Moim zdaniem, jeśli książka nie znajdzie swoich przeciwników, to źle poruszyła te mocne nuty, którymi tu są uchodźcy. Choć kto wie, może po lekturze ktoś zmieni swoje poglądy.