Bogowie muszą być szaleni-Aneta Jadowska

Sen ma być ukojeniem, odseparowaniem myśli i odpoczynkiem dla ciała i mózgu działającego na najwyższych obrotach. Co, jeśli jednak w snach nawiedza nas strach, przeznaczenie nabiera realnych kształtów, a lęki zdają się dotykać nas mocniej niż na jawie?

Dora nie śpi ostatnio najlepiej. Praca w policji jest stresująca, a kolejne problemy ze światem magii zdają się nie mieć końca. W snach nawiedza ją upiorna bogini, która żąda współpracy podpartej strachem o bliskich. Szantaże senne i napięcie między wilkami, wampirami i magicznymi, które sięga zenitu, nie ułatwiają sytuacji, w jakiej znalazła się Dora. Kobieta wie, że musi uspokoić nastroje, by nie doprowadzić do apokalipsy.

Gdyby tego było mało, pani komisarz poczyni niezwykle wkurzające odkrycia dotyczące jej samej. Na drodze do stabilizacji panującej sytuacji Dora będzie musiała stanąć oko w oko ze swoim drzewem genealogicznym, które jest nieźle pogmatwane. Jak przeszłość wpłynie na kobietę? Jedno jest pewne, to dopiero początek wydarzeń, jakie los przygotował komisarz Wilk.

Aneta Jadowska wie jak przyciągnąć czytelnika. Od razu po skończeniu Złodzieja dusz, sięgnęłam po Bogowie muszą być szaleni. Wiedziona niewidoczną siłą nie mogłam powstrzymać się przed pochłonięciem kolejnych kart powieści, na których to rządzi Dora Wilk. Czy skradła me serce po raz drugi?

Niby nie zdążyłam się stęsknić za klimatem, wydarzeniami i bohaterami, a jednak kolejne spotkanie przypominało szaleńcze pochłanianie treści. Możliwe, że to wciąż nabierająca rozpędu akcja sprawiła, że nie liczył się upływający czas. Thorn i jego mieszkańcy potrafią zmajstrować coś z upływem czasu, nawet nie wiesz, kiedy kończysz powieść i zachłannie szukasz kolejnej.

Jeśli ktoś pokochał Teodorę Wilk za jej cięty język i trudny charakter, to i tym razem nie będzie rozczarowany. Choć nasza bohaterka zmieniła trochę swoje życie i częściej przebywa w świecie magicznym, w którym wraz z Aniołem stróżem i diabłem prowadzi agencję detektywistyczną, jednak nie oznacza to zaniedbywania obowiązków na toruńskim komisariacie. W Bogowie muszą być szaleni dzieje się sporo i nie ma czasu na marudzenie, że któregoś ze światów jest w nadmiarze.

Pozorny spokój w życiu bohaterów zostaje dość szybko zastąpiony wartką akcją i niezwykłą mieszanką przeszkód, z jakimi przyjdzie się im zmierzyć. Tajemnicza choroba Joshu’y, nawracające senne wizje i narastający konflikt między magicznymi, wilkami i wampirami. Dora czuje, że ktoś z nią pogrywa, podejmuje wyzwanie i stara się zapobiec konfliktom. Dzieje się więc sporo.

Miłość, magia, mitologia… czegóż chcieć więcej?

Autorka w ciekawy i bardzo zaskakujący sposób prowadzi nitki losu swoich bohaterów. W Bogowie muszą być szaleni dowiemy się więcej o przeszłości Dory, ale i zaskoczą nas wybory poszczególnych postaci. To jak się zmieniają w obliczu zagrożenia, jak charakterni są na co dzień. Nie zabraknie zaskoczeń, tajemnic i uczuć, które jak zawsze komplikują to, co pozornie proste i jasne.

Bogowie muszą być szaleni trzymają poziom poprzedniej odsłony przygód Teodory Wilk. Magia, zagadki i miłość. Wszystko współgra ze sobą i zachwyca ogromną dawką humoru. Autorka prowadzi swoją historię w wyważony sposób, łącząc elementy mitologii celtyckiej z wyobraźnią i niczym nieokiełznaną fikcją literacką. Całość wciąga i choć nie jest idealne, spełnia swoją funkcję.

Lekki i prosty język, ciekawie skonstruowany świat i zapadający w pamięć bohaterowie sprawiają, że lektura to czysta przyjemność. Kreacja poszczególnych bohaterów, ich interakcja to elementy na najwyższym poziomie. Być może są tacy, którym postać Dory nie do końca przypadnie do gustu. Mnie ujęła trudnym charakterkiem i pewnością siebie. Jeśli urzekł was pierwszy tom, to z pewnością musicie dać szansę drugiemu, który pogłębia świat, w którym przyszło żyć Teodorze, a czuje, że najlepsze dopiero przed nami.