"Dziesięć niesamowitych opowiadań" Jarosław Serafin Drążkowski

Świat wokół nas niczym niewyróżniająca się szara codzienność i kilka z pozoru nic nieznaczących wydarzeń oraz niewidoczne gołym okiem konsekwencje. Czasami wystarczy chwila nieuwagi, rozkojarzenia, by ujrzeć coś, co otacza nas od zawsze, jednak w swoim zabieganiu nie dostrzegamy szans, zagrożeń a tym bardziej ostrzeżeń.

„Wyjdę na ziemię, przyjdę z piekła, a za mną przyjdzie otchłań ciemna, wszyscy żałośni w krzyż wierzący ujrzą go i napis płonący 'szatan’ moje imię, każdy uczciwy zginie…”

Sięgam po książki z różnych powodów. Często moje wybory są czystym przypadkiem. Raz przyciągnie opis, kiedy indziej zaś okładka. Zdarza się, że książka jest całkowitą niewiadomą a każda strona, staje się przygodą, która może doprowadzić do łez, pozwolić się zakochać lub poczuć czyjś oddech na plecach.

Dziesięć opowiadań, których treść jest drogą do skarbu, tajemnicą, którą możesz odkryć tylko wtedy gdy przeczytasz do samego końca. To koniec całej historii okazuje się bombą emocjonalną, odbierając nam oddech, w zamian dając strach, niedowierzanie bądź smutek. Każda z opowieści jest inna i niesie za sobą inne przesłanie. Mamy się bać, smucić, odczuwać każdą najmniejszą ukrytą między słowami emocje, która jedna po drugiej wkrada się w nasz umysł niczym czarne myśli pojawiające się znienacka.

Autor, ukazując pozornie nudne i przewidywalne sytuacje jak choćby rozmowa z dziewczynką w parku czy list, który zostaje wręczony po śmierci ojca, sprawia, że nasz umysł staje się naszą pułapką. Usypia naszą czujność pozornie nic nieznaczącymi zdarzeniami. Jednak całość zawiera coś, co nie pozwala na odłożenie książki. Niewidzialna nić zagnieżdża się w naszej głowie, zasiane maleńkie ziarenko ciekawości, które sprawia, że od pierwszych słów czujemy niepewność i równoczesną chęć poznania prawdy. Strach i ekscytacja towarzyszą nam, co rusz od nowa, tworząc kolejne obrazy idealnie skomponowanej całości.

Każda historia jest odrębna, ma swoje przesłanie i element zaskoczenia. Porusza inne problemy jednak idealnie współgra, tworząc coś innego, nieprzewidywalnego. Napięcie, jakie towarzyszy nam przez całą lekturę, ściska w gardle, a nie wiedza sprawia, że dostajemy gęsiej skórki. Przy tej powieści nie można się nudzić.

Forma krótkich opowieści napędza fabułę, dając nam równocześnie możliwość zakończenia lektury po każdej z nich lub poznania ich w innej kolejności.

Język, jakim posługuje się autor, przyciąga i nadaje płynności akcji, która porywa od pierwszych słów. To niezła dawka grozy w niewielkich dawkach, które skutecznie zachęcą stałych koneserów i przyciągną duszę nowych. Po prostu warto przeczytać.

Ocena książki :