„Puzzle” Anna Partyka-Judge

Cicha noc, święta noc, pokój niesie ludziom wszem…
Gdziekolwiek jesteś, cokolwiek myślisz, jakkolwiek się czujesz, słowa tej starej kolędy dadzą Ci wiarę i uspokoją skołatane myśli i serce. Tylko uwierz, że możesz i dasz radę. Bądź sobą. To stare, może trochę zbyt często używane przesłanie, było jakże prawdziwe tej nocy, zimnej z lodowatym północnym wiatrem, z dala od najbliższych. Święta Noc celebrowana w obcym kraju z wyboru, ale i z przymusu trudnego, twardego losu.


Książka ta pokazuje różne oblicza emigracji, jej przyczyny i konsekwencje. Obrazuje nam, jak postrzegają nas zarówno „nasi”, jak i „tutejsi”. Dzięki perypetiom Marii możemy się wczuć w historię, która nie zawsze jest kolorowa. Maria gnębiona w jednej pracy, poniżana przez angielskich pracowników szuka przyjaźni i zrozumienia w znajomościach ze swoimi rodakami, jednak i z nimi ciężej się dogadać, złapać wspólny kierunek. Nasza bohaterka zmaga się z zawiścią i zazdrością obu stron. Autorka świetnie ujęła też sam system pracy za granicą i to z czym zmagać się muszą osoby na emigracji. Nie zawsze a właściwie prawie nigdy nie pracują
w swoim zawodzie, często poniżej swoich kwalifikacji i za marną pensję za to z podwójną listą obowiązków. Jak w tym całym zamieszaniu nie zgubić zaufania i nie zatracić samej siebie?Dzięki lekturze tej książki możemy poznać realia świata, do którego często kierujemy się w ciemno i pod przymusem np. finansowym.
Jednym z wielu momentów, jaki zapadł mi w pamięć, jest okres świąt, które z reguły powinny być czasem rodzinnym, ludzie na emigracji często są tego pozbawieni.
Główna bohaterka zaimponowała mi swoim hartem ducha i mocą, z jaką chciała dążyć do celu pomimo początkowych barier językowych. Nie jest ważny wiek czy znajomość języka, jeśli zmiana ma się dokonać, musisz w nią wierzyć.
Śniła o polach usłanych przepiękną zielenią traw i złotem zbóż. Po tych polach chodzili kolorowo ubrani ludzie. Wyglądali tak, jakby pochodzili z różnych stron świata. Wzajemnie siebie akceptowali, kłaniając się sobie i uśmiechając.Widziała siebie w koronkowej długiej sukni, która zaczepiała się o złote zboża. Widziała ludzi i też chciała się do nich uśmiechać, ale oni odwracali się od niej. Poczuła się samotna, opuszczona i wstrząśnięta, choć wiedziała, że nie powinno się to jej przytrafić. 
Obudziła się z jękiem przerażenia.
– No już, wszystko w porządku. Będzie dobrze. Jestem przy tobie i tak już zostanie na zawsze. Nie masz się czego obawiać – Philip uspokajał ją, mocno obejmując i głaszcząc po włosach.


Książka wciąga i w ciekawy sposób pokazuje nam życie na obczyźnie. Autorka z niesamowitą lekkością pokazuje nam równowagę cieni i blasków, jakie mogą nas spotkać poza granicami naszego kraju. Jeśli chodzi o język i formę książki, to nie mam absolutnie nic do zarzucenia. Czytałam z zapartym tchem, przystając co chwile i skłaniając się do refleksji na temat mojego własnego życia: )
Tak ta książka pomaga powoli poukładać swoją układankę, dzięki temu możemy przekonać się, czy czasem nasza droga nie wiedzie w kierunku obczyzny, a jeśli tak to, jakie pojedyncze puzzle nas do tego powiodą.


Serdecznie polecam lekturę tej książki każdemu, bez względu na wiek, miejsce zamieszkania czy płeć. Każdy ma prawo na zmiany w swoim życiu i indywidualne podejście do poszukiwania szczęścia.


Dziękuje Annie Partyce-Judge za egzemplarz puzzli i możliwość przeczytania tak dobrej i skłaniającej do refleksji książki.