Korzenie-Hanna Król/ Patronacka - Marta wśród książek

Krew jest nośnikiem tlenu i naszych genów. Podobno prawdy o nas samych w niej zawartej, nie da się wymazać czy zmienić. Korzenie stanowią nasze dziedzictwo i nawet jeśli ich nie znamy, prędzej czy później zew krwi upomni się o nas ze zdwojoną siłą. Vittoria Ancoralis nie wie, skąd pochodzi i mieszanka czyjej krwi płynie w jej żyłach. Brak tej wiedzy pozwala jej żyć na własnych warunkach, tylko czy aby na pewno to dobre rozwiązanie? Świat Veridianu trawią choroby. Jedną z nich jest kanibalizm, który ugruntowany jest zarówno w sferze kulinarnej, jak i seksualnej. Ludzkie ciało na czarnym rynku bije rekordy popularności, im młodsze, tym lepsze. To nie jedyne utrapienie mieszkańców viridiańskiego globu, jego mieszkańcy bowiem zmagają się również z uśpieniem. To okrutna przypadłość dopadająca potomków ludzi i smoków. Tykające bomby, którym niewielka iskra wystarcza, by wpaść w sidła amoku.

Vittoria jest jedną z nich. Jako dwulatka zostaje przygarnięta przez zielarkę z małej wioski. Nie ma pojęcia o swoim pochodzeniu i chorobie, która od zawsze z łatwością kieruje jej życiem i pcha w przeróżne kłopoty. Dziewczyna dość szybko zostaje okrzyknięta wariatką i wykluczona ze społeczeństwa, w którym dorastała. Korzenie, których nie zna, zdają się dyrygować jej czynami. Kilkanaście lat później dziewczyna zostaje oskarżona o zbrodnie, której nie popełniła. Wtedy też ucieka z wioski, a lista chcących ją odnaleźć zdaje się bezustannie powiększać. Ciągle w ukryciu, biegu ku niepewnej przyszłości musi odnaleźć siebie, odkryć swoje korzenie i przygotować się na nową rolę, Królowej Serc.

Korzenie

Enigmatyczny i obiecujący opis. Okładka, która przyciąga wzrok i wciąga do świata skrytego wewnątrz. Nie miałam żadnych wątpliwości, czy chce stać się częścią tej historii. Bez namysłu i większych oczekiwań zaczęłam wczytywać się w korzenie bohaterki powieści Hanny Król i przepadłam bezszelestnie. Całość napisana plastycznie i z dbałością o szczegóły. Ciekawy pomysł na świat, który może początkowo odrzucać brutalnością, ale finalnie przekonać do siebie na każdym polu. To niesamowite, z jaką łatwością czytelnik odnajdzie we wszelkich zawiłościach Veridianu i drzew genealogicznych jego mieszkańców. A w tych to się dopiero dzieje. Są ludzie i smoki, a także ich połączenie. Spotkać można również elfy i … zresztą sprawdzić musicie sami, co w trawie piszczy. Poznawanie tej rozbudowanej mieszanki stanowi niesamowitą przygodę. Owszem potrzeba skupienia, by nie zagubić się w wątkach i postaciach, ale całość jest niezwykle płynna i szybko pochłania czytelnika.

Wśród bohaterów

Vittoria przykuje waszą uwagę najmocniej. Jej losy są zagadką zarówno dla niej, jak i czytelnika. Dzięki temu na równi odkrywamy kamienie jej pochodzenia i umiejętności. Krok po kroku obdarzamy ją sympatią i podążamy z nią ramię w ramię wprost do środka tejże historii. Autorka zadbała o każdy szczegół. Bez problemu odkryjemy jaka mieszanka krwi płynie w żyłach poszczególnych postaci, tylko z odkrywaniem ich zamiarów nie będzie tak łatwo. Charakterni, różniący się od siebie poglądami, pochodzeniem i gatunkiem. Wczytuje się w nich jak w najlepszą księgę pełną magii, legend i przygód. Kreacja każdej pojawiającej się na kartach powieści istoty zasługuje na chwilę uwagi, a lektura na uważności sporo zyskuje.

Podsumowanie

Hanna Król stworzyła świat, w którym z łatwością da się zatopić. Pełen intryg, niebezpieczeństw i krwi, która spływa po ludzkim ciele będącym towarem luksusowym. Kanibalizm to tylko cząstka tej historii. Tło, które nadaje całości głębi. Co więc jest sednem powieści Korzenie? To jak ważne jest znajomość własnego pochodzenia, posiadanie własnego miejsca na świecie, poczucia, że jest się ważnym. To opowieść o samotności i odzyskaniu siebie. To też przygoda, świetnie wykreowany świat fantastyczny i akcja, która nie raz zaskoczy zarówno tempem, jak i kierunkiem, w którym popchnie fabułę. Miłośnicy fantastyki bierzcie i czytajcie, nie zawiedziecie się. Lekkość pióra, pomysłowość i wykonanie, które przekona każdego niedowiarka.

Ocena: