„Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno” Kirsty Moseley

 „Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno”

Kirsty Moseley

Wydawnictwo HarperCollins

Ostatnio przeczytałam dwie mocno angażujące książki, które sprawiły, że nic co czytałam później, nie przemawiało do mojej świadomości na żadnym poziomie. Postanowiłam pójść za radą Ireny z Zapatrzona w książki i przeczytać coś lekkiego spoza listy, jaka widnieje na mojej ścianie (kiedyś wam pokaże: P.). Nasz wybór padł na „Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno” spod pióra Kirsty Moseley. Czy lektura pozwoliła mi na przerwanie „Kaca” książkowego i rzeczywiście była czymś lekkim? Przekonajcie się sami.

– A ty jak masz na imię? – dopytywał.
– Nazywa się: „Tknij ją jeszcze raz, a dostaniesz w mordę”…

Amber, szesnastolatka mieszkająca z matką, której ciągle nie ma i starszym bratem. Na co dzień pogodna i bezproblemowa miłośniczka tańca. Skrywa jednak ogromny ból, jakim jest trauma zafundowana jej i członkom jej rodziny przez głowę rodziny. Ojciec, który od zawsze musztrował zarówno żonę, jak i dzieci, miał jeszcze na sumieniu gorsze rzeczy względem swojej córki, którą od lat molestował. 

– Dobra, jak sobie życzysz. Ale możesz powstrzymać swoją przyjaciółkę przed flirtowaniem ze mną? Powiedz, że jestem zajęty.
Oddech uwiązł mi w gardle, gdy to usłyszałam.
– A jesteś zajęty? – wyszeptałam nieśmiało.
Pocałował mnie drugi raz, sprawiając, że poczułam mrowienie w całym ciele i chciałam więcej.
– Jestem zdecydowanie zajęty, jeśli ty tego chcesz – odparł, patrząc mi prosto w oczy.

Dopiero po nieudanej próbie gwałtu, który zniweczyli Jake wraz z Liamem, chłopakiem z sąsiedztwa Amber i jej rodzina odzyskali spokój. Jednak co zmieni się, gdy po latach kat znów wraca i chce sięgnąć po to, co uważa za swoje? Czy uczucie rodzące się latami i zaufanie zdobyte szczerością i oddaniem potrafią złagodzić ból i lęk przed przeszłością?

Pewnego wieczoru, kiedy miałem dziesięć lat, zobaczyłem, że Amber płacze. Zakradłem się do niej, żeby ją uspokoić i skończyło się na tym, że obok siebie zasnęliśmy. Powtórzyło się to następnej nocy i kolejnej. Ona płakała a ja przychodziłem do niej przez okno. W końcu przerodziło się to w rutynę […].

Kirsty Moseley odkopała moje pokłady romantyzmu, które leżały gdzieś zakurzone na dnie szufladki w moim sercu. Historia miłości, jaką Liam darzył Amber, jest może trochę cukierkowa, ale potrafi chwycić za serce i rozniecić w nas wiarę, że prawdziwa miłość i przyjaźń pielęgnowane przez lata potrafią uleczyć zarówno ciało, jak i duszę. 

– Hej Aniołku.- Na szyi poczułam oddech Liama, który znów sięgnął do mojego talerza.
Trzasnęłam go w palce, zanim zdążył zwinąć kolejną porcję.
– Liam, na litość boską, idź sobie kupić własne jedzenie, ty sknero!

Amber przez przeżycia z dzieciństwa nie potrafiła przeżyć dotyku osób, którym nie ufała, jednak cierpliwość i systematyczność Liama przełamała jej bariery psychiczne i pomogła pokonać lęki.

To uczucie tej dwójki stanowi bazę całej historii i nie pozwala nam zagłębiać się w mroczniejsze aspekty życia bohaterów, które stają się tłem niepokojącym, czającym się gdzieś w oddali, nieprzewidywalnym, ale także prawdziwym. Bohaterowie są zabawni, nieprzewidywalni i realni (może poza Liamem, no gdzie są tacy faceci?)

Ciekawym aspektem tej historii jest postać Jake’a i jego zachowanie względem siostry i wszystkich możliwych zagrożeń. Jego ciągłe przytyki w kierunku przyjaciela i zachowanie względem koleżanek siostry były przezabawne a jego zaangażowanie w ochronę siostry od najmłodszych lat godne podziwu.

– Chyba nie da się być bardziej romantycznym – szepnęłam, delikatnie gładząc go po piersi i kołysząc się w rytm piosenki.
Uśmiechnął się.
– Spróbuję. Zapytaj mnie za pięćdziesiąt lat. Pocałował mnie czule, ponownie przyprawiając mnie o szybsze bicie serca.

Czytając „Chłopak…” świetnie wczułam się w klimat szkoły średniej, przyjaźń między Jakiem a Liamem i rodzące się co noc uczucie między Amber i chłopakiem z naprzeciwka. Śmiałam się przez prawie cały czas, byłam przerażona w trudnych momentach i rozanielona, chyba przez cały czas, zachowaniem Liama. Książka lekka, nie zawsze łatwa i całkowicie absorbująca. Po lekturze będziecie zostawiać otwarte okna dla swojego Liama, z twarzy nie zejdzie wam uśmiech i efekt rozmarzenia a nadzieja, zasiana przez autorkę dostarczy wam siły na kolejne dni. Autorka stworzyła bajkową historię, którą doprawiła mnóstwem emocji i ogromnym poczuciem humoru. Lekkie pióro Moseley zapada w pamięci i nie pozwala na nudę. Nawet najzwyklejsza historia staję się ciekawa a uczucie warte uwagi. Ciesze się, że mogłam poznać historie Amber i jej przyjaciół, przeżywać wraz z nimi radość, smutek i strach. 

Podsumowując, jeśli szukacie książki, po której rozpłynie się wasze serce i lekkość zagości w waszych duszach książka Kirsty Moseley jest idealnym wyborem. Świetna młodzieżówka na letnie wieczory i momenty rozmarzenia. Polecam każdemu a szczególnie tym, którzy nie lubią lukru na co dzień. Może ponownie odkryją magię 🙂