Zapamiętaj mnie- Seweryn Hapka - Marta wśród książek

Zbyt wiele zła przypada na jednego dobrego człowieka.

Jak łatwo wpaść w pułapkę, jaką szykuje dla nas codzienność. Każdego dnia podejmować walkę z systemem, w którym najważniejszym elementem jest wspinanie się do góry po szczeblach kariery. To ile osiągniemy, jak wysoko zajdziemy, staje się miarą szczęścia. Tylko czy jest ono prawdziwe? Czy nasze życie pozwala nam na radość, miłość lub odpoczynek? Może już za późno, by wysiąść z pociągu, który bez ustanku gna ku końcowi?

Will Roberts to jeden z wielu młodych ludzi zachłyśniętych możliwościami świata, machiny, jaką są korporacje. Jak każdy z nich przedkłada dobra materialne nad wartości, jakimi kierował się, zanim wchłonęła go machina ograbiająca z marzeń każdego. Jedynym elementem w jego życiu, który przypomina mu o dawnych ideałach jest siostra Evelyn. Jednak czy jest ona w stanie ukazać Willowi, jak marne życie ma teraz, jak niedaleko jest szczęście? Wystarczy wysiąść z pędzącego pociągu, zwolnić. No właśnie jednak czy to jest tak proste? Czy Willowi starczy sił i czasu, by odnaleźć zagubione szczęście?

Była szczera… Jak małe dziecko roznoszące balony. Każdy balon wypełniała radością, który wszyscy zabierali do swych domów. Tam zapewne pękał – przygnieciony ciężarem codzienności.

Seweryn Hapka zabiera nas w podróż w głąb nas samych. Przez historię Willa nakreśla pęd, jaki wymusza na nas dzisiejszy świat. Ukazuje, jak łatwo wsiąść w maszynę postępu i zatracić siebie, zgubić prostotę uczuć. Historia Willa pokazuje, że warto szukać momentu, w którym uda się przełamać marazm dnia codziennego. Dla głównego bohatera ważna była praca, dookoła potrafił dojrzeć tylko zło i narzekania. Tęsknił za siostrą, za poprzednim sobą jednak ciężko mu było wrócić do relacji sprzed wydarzeń, które zaprowadziły go na szczyt.

Powieść ta, choć ma tylko 160 stron niesie w sobie sporo emocji. Czujemy wewnętrzne rozterki bohatera, szukamy siebie w jego obrazie. Staramy się znaleźć wytłumaczenie dla jego działań. Ta książka ma skłaniać do refleksji i ukazywać błędy, jakie czyhają na każdego z nas.

Autor w ciekawy sposób prowadzi narracje, dzieląc powieść na opowieść Willa i jego zwroty do „Przyjaciela”. Fabuła pędzi do przodu, nieraz przystając, by zaznaczyć ważny element. Lekkość i ciekawy, barwny język, jakim posługuje się autor, dają piękny obraz poszukiwania szczęścia, drogi, jaką musi przebyć każdy zagubiony, każdy pochłonięty życiem człowiek. Bohaterowie są bardzo plastyczni, każdy z nich zaznacza się w opowieści, nikt nie jest zbędny, każdy ma swoje zadanie.

Całość skłania do refleksji, zostawia niepewność i strach. Każdy z nas boi się, że przegapi moment, w którym jego życie powinno się zmienić, stać się lepsze. Wszyscy zastanawiamy się nad sensem i konsekwencjami pewnych decyzji lub ich braku. Marzymy o byciu sobą sprzed lat, jednak nadal tkwimy w tym samym miejscu. Historia, jaką dostajemy spod pióra pana Hapki, pozwala nam wykonać krok do przodu, odnaleźć inną perspektywę i to wykorzystać w poszukiwaniu szczęścia.

Każdy, kto ją przeczyta, może mieć inne przemyślenia, jednak historia jest warta uwagi, chwili zatrzymania się w dzisiejszym pędzie życia i refleksji. Ja dziękuje, że mogłam przeczytać tę powieść.

Ocena książki: