Dziesięć poniżej zera- Whitney Barbetti [Przedpremierowo]

Ten świat ma tylko jeden słodki moment, przeznaczony dla nas.

Gdy ktoś cię zrani, próbuje zniszczyć, twój umysł stara się wyprzeć traumatyczne przeżycia. Niepamięć okazuje się zbawienna, przynajmniej na początku, jednak co dalej? Jak długo można pozostać obojętnym na życie? Tkwić w zawieszeniu, unikając niebezpiecznych uczuć i bólu, jaki przynoszą. Tylko co jest lepsze, odczuwać ból czy odrętwienie?

Znasz ten moment, gdy chcesz zatrzymać czas, tuż przed tym, zanim wszystko się rozpadnie? Straszną rzeczą jest to, że nigdy nie wiesz, kiedy ten moment nastąpi. Patrzysz na to wstecz i chciałbyś zapamiętać więcej. Ale nie wiesz, że twój świat właśnie ma się przechylić na swojej osi.

Parker od trzech lat jest kimś innym, żyje w obojętności do całego świata, stroniąc od ludzi, uczuć i niebezpieczeństwa. Tylko blizny przypominają jej o traumatycznych wydarzeniach, z których dziewczyna nic nie pamięta. Dziewczyna pracuje jako kelnerka, planuje studia, jednak nie potrafi i nie chce otworzyć się na innych, gdyż uważa, że obojętność jest bezpieczniejsza.

– Tutaj – powiedział, naciskając nieco powyżej mojego serca – tutaj masz dziesięć poniżej zera. I jesteś bliższa śmierci niż ja.

Jeden SMS, który pod jej numer wysłał, ktoś przypadkiem zmieni jej życie. Everett to najwredniejszy i najbardziej uparty człowiek na ziemi. Gdy poznaje Parker, postanawia zgłębić temat, czemu dziewczyna nie chce żyć skoro ma przed sobą przyszłość, której on nie posiada. Ich spotkania rozpoczną proces, którego nic nie zatrzyma. Czy są w stanie przetrwać zmiany i ból, jaki za sobą niosą?

Whitney Barbetti po mistrzowsku zbudowała napięcie, które pędzi ku górze od pierwszych stron, by po drodze mieszać i wplatać masę innych uczuć. Radość, fascynacja i niepewność mieszają się ze smutkiem i kiełkującą przyjaźnią, porozumieniem dusz. Autorka splata drogi dwojga poranionych przez ludzi. Ich losy różnią się od siebie jednak dzięki temu Parker i Everett idealnie ze sobą współgrają. Wraz z nimi wybieramy się w podróż, która uleczy duszę obojga. Pokonają lęki, otworzą się na otoczenie i stworzą wspomnienia.

Nie potrzebuję, by tysiące ludzi wiedziało, że istniałem. Chcę tylko, aby ktoś wiedział, że żyłem.

Pomimo podjętego tematu, jakim jest zbliżająca się śmierć i niepamięć, jako forma walki z traumatycznymi wydarzeniami, książkę pochłaniamy jednym tchem. Z niecierpliwością i rozemocjonowaniem czekamy na rozwój wydarzeń. Każdą wymianę zdań, większą kłótnię czy niepewność przeżywamy wraz z bohaterami. Autorka swoją historią wchłania czytelnika w sam środek wydarzeń i nie dając odetchnąć, z drżeniem rąk czeka na reakcje.

Bohaterowie to najjaśniejszy punkt powieści. Są jacyś, mają charakter, skazy i mocne strony. Bije od nich normalność, podejmują złe decyzje i potrafią przyznać się do błędu. Odczuwają mnóstwo emocji, z którymi radzą sobie na swój własny i niepowtarzalny sposób. Ich niedoskonałości i zagubienie sprawiają, że bez zastanowienia uznajecie ich za swoich przyjaciół, którym kibicujecie i życzycie jak najlepiej. Rozczulają, denerwują i bawią.

To było jak grawitacja. Ale nie mogłam być jego grawitacją. Nie mogłam go zatrzymać.

Dodatkowym atutem są opisy miejsc i dialogi, które dodają uroku i magii całej historii. Wszystko spisane w świetnym i nietuzinkowym stylu, który zapada w pamięć i serce.

„Dziesięć poniżej zera” to historia o poszukiwaniu sensu życia, o sile uczuć i mocy uleczania nawet najgłębszych ran. Opowieść o wadze pamięci i wspomnień w naszym życiu oraz potrzebie odczuwania emocji zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Parker i Everett uświadamiają nam, jak ważne jest posiadanie siły sprawczej, kogoś, kto pokaże ci twoje decyzje z innej strony. To niesamowita książka, która wywoła radość i wzruszenie. Wystarczy po prostu po nią sięgnąć i dać się ponieść powiewowi powietrza wyruszającego w poszukiwaniu czyśćca.

-Kochasz mnie już?
-Jeśli cię okłamię, złamię zasady. I jeśli powiem ci prawdę, również złamię zasady

Ocena książki: